Special price my friend - door Marc

Koen is een soort hiphopper geworden, volledig behangen met een basebalcap, armbandje, horloge en een beats koptelefoon van Dr. Dre (een oude held van zijn vader). Om het af te maken houdt hij in zijn hand een laserlamp. Het enige verschil met een Amerikaanse rapper is dat het alles blauw is wat er blinkt, zijn favoriete kleur.

Zijn nieuwe outfit is bij elkaar onderhandeld op de Khao San Road in Bangkok, een waar paradijs voor jongens zoals Koen; jongens die graag geld uitgeven. In een recordtempo, en vooral met volle overtuiging, heeft Koen vrijwel de gehele beloning van oma Marianne voor zijn goede kerstrapport erdoorheen gedraaid. Hij lijkt op zijn vader.

Hoe anders is Floor. Waar oma's cadeautje het budget van Koen na maanden weer voorzichtig terugbrengt in de zwarte cijfers, stijgt het besteedbaar inkomen van Floor met slechts enkele procentpunten, een rimpeling aan het oppervlak. Geen kind blijer met een nieuw jurkje dan Floor. Geen kind treuriger als ze het zelf moet betalen.

Koen en Floor. Papandreou en Merkel.

Khao San Road, Bangkok, 16:34 uur. Na veel vijven en zessen heeft Floor ook een horloge en een basebalcap gekocht. 'Je hoeft niet alleen maar dingen te kopen die je echt nodig hebt. 'Toch mam?' 'Je mag ook wel eens iets kopen als je het zomaar leuk vindt.' 'Toch pap?' Na de eerste twee aankopen volgt nummer drie, net als Koen een beats koptelefoon, een rode. Papa doet de onderhandelingen (een combideal met een iPadcover voor zichzelf, en ach, waarom niet, ook een beats...) als plotseling de paniek toeslaat. Blinde paniek. Springend en gillend dat ze het geld niet wil uitgeven en dat ook de basebalcap nú meteen teruggebracht moet worden. Papa, schaapachtig lachend en niet begrijpend dat iemand moeite heeft met het uitgeven van geld (geld verdienen vindt ie lastiger), verontschuldigt zich bij de verkoper. Hij probeert Floor uit te leggen dat terugbrengen hier niet echt optie is, de spullen komen zonder aankoopbewijs. Bovendien brengt € 6,25 haar spaartegoed niet echt in gevaar. Maar rede helpt niet, Floor trekt een streep dwars door de mensenmassa, tuktuks ontwijkend, recht in de armen van mama aan de andere kant van de Khao San Road. Pas na enige tijd vermindert het verdriet. Gevraagd naar de reden kan Floor niet echt een antwoord geven. Blijkbaar is het achter de hand hebben van een mooi bedrag een geruststellend gevoel en veroorzaakt het een tegengesteld gevoel als de hoogte van dat bedrag in gevaar komt.

Toch heeft Floor nu een rode beats. In de vroegte van de volgende dag - geholpen door het aanhoudende Nieuw-Zeelandritme - hebben Fien, Koen en papa de combideal toch gesloten. Floor ging niet mee, bang voor een nieuwe paniekaanval. Nu is ze dolblij met haar koptelefoon. En ze heeft nog veel geld.