Milford Sound & rest door Marc

Mijn briljante constatering dat NZ een samenvatting van Europa is, blijkt een veelgehoorde constatering te zijn. Tot zover mijn briljante geest. Maar goed, clichés zijn niet voor niets clichés is een bekend cliché.

Vandaag zijn we naar het Unesco erfgoed Fjordland geweest, in Milford Sound. Inclusief de weg ernaar toe, vanaf Lake Te Anau, en de weg naar Lake Wakatipu (bij Queenstown, waar we nu zijn), grofweg een mix van Noorwegen, Frankrijk en Zwitserland. Het landschap is echt overweldigend. Enorme meren, ontstaan door gletsjers, worden omgeven door bergen, niet zelden bedekt met eeuwige sneeuw. De meren zijn soms wel een kilometer diep. Na elke bocht is het landschap weer anders en verrassend.

het was voor ons een beetje afwachten hoe de kinderen het landschap zouden vinden. In Australië waren ze vooral geïnteresseerd in het wildlife, krokodillen, giftige slangen en spinnen, kangoeroes, en de kookabura, een vogel die eten van je bord steelt als je je even omdraait. Maar ook het landschap van NZ maakt indruk op ze. Vooral vanochtend: 'oh, kijk naar links!', 'nee, kijk naar rechts!'. Alleen vanmiddag, na de heenrit en de boottocht door het fjord, wonnen de tablets met Tony 10 en games. Ik moest zelf ook veel moeite doen om wakker naar Queenstown te rijden.

Het weer is een prettige bijkomstigheid. Normaal is Milford Sound een druilerig en mistig oord, maar sinds onze aankomst in Christchurch met 10 graden en stromende regen, is het alleen maar mooi weer geweest. Morgen een rustige dag met school en een bezoek aan de ice bar in Queenstown.

Oh ja, blijkbaar heb ik vandaag een prachtig moment gemist om met Madeleine in het huwelijksbootje te stappen, om 12 over 12 op 12-12-12. En dat terwijl we op dat moment op een boot zaten en de kapitein ons had kunnen trouwen. Hoe romantisch was dat geweest... Sorry schat...