Nepal - door Marc

De leukste opmerking van de afgelopen dagen komt van Fien: 'wow, wat cool! Je moet hier aan draaien om het raam open te krijgen!'

We zitten in een taxi in Kathmandu. Tuktuks hebben ze hier niet, wel kleine witte autootjes die je door de stad heen crossen. Hoewel... van crossen is niet echt sprake, daarvoor is er teveel verkeer en zijn de wegen te slecht. Madeleine en ik hebben beide The Forever War gelezen, over de oorlog in Afghanistan en Irak. Als we door de stad rijden maken we een paar keer de vergelijking met Bagdad. Nooit geweest, maar toch. Kathmandu is chaotisch, stoffig en vuil. De rivier is zwart en stinkt. 'Goh, dit is weer een arm land' is de zuinige constatering van Koen als we van het vliegveld worden opgehaald. Het is weer even wennen, zeker na goed-voor-mekaar-land Sri Lanka.

We hebben onze laatste bestemming bereikt: Nepal. Vanuit het vliegtuig steekt de Himalaya scherp af tegen de helblauwe lucht.

De laatste bestemming.

De eerste tranen vloeien voorzichtig tijdens de afscheidscurry in Negombo, als we naar de kinderen kijken die op het strand een fort bouwen tegen het decor van de ondergaande zon die de avondlucht dieproze kleurt. De kinderen, vooral Koen, hebben wel weer zin om naar huis te gaan.

Ik schrijf dit stukje in een klein bergdorpje, Bandipur, op de weg van Kathmandu naar Pokhara, richting de Annapurna. Het is eerder een straat. Er staan wat tafeltjes buiten voor de verschillende guesthouses. Het heeft dezelfde sfeer als een klein Toscaans dorpje, alleen dan zonder kerk. Het is nog fris, een beetje lenteachtig. Er banjeren wat westerse, maar ook Nepalese toeristen door het dorpje. Mijn ontbijt bestaat uit een chapati met honing en een bananapancake, een muntthee en een kop koffie. Het is zaterdag maar ik geloof dat het op een doordeweekse dag niet veel bruisender is.

Heerlijk.

Zeker na een paar intensieve dagen in Kathmandu. Ik zei het al, de hoofdstad van Nepal is chaotisch, stoffig en vuil. Maar hij is ook mooi, leuk en interessant. Toch is ons bezoek vooral intensief. Niet alleen omdat we de eerste drie dagen volstoppen, met een bezoek aan een zilverfabriekje op de aankomstdag, en aan een school op de dag van vertrek, maar ook omdat we een gids hebben. Vooral omdat we een gids hebben. Shree, een via-viacontact, is een ontzettend leuke vent en hij leert ons veel over de geschiedenis van Nepal, en over het hindoeïsme en boeddhisme in zijn land. Maar het is vermoeiend, de hele dag met iemand op stap. Ik kijk ook wat minder goed, merk ik, omdat ik meer luister.

We bezoeken Nepals belangrijkste hindoetempel, Pashupatinath, gewijd aan Shiva; Shiva-lingams all over the place. Het hele terrein beslaat zo'n 500 vooral zeventiende- en achttiende-eeuwse tempels, stupa's en andere religieuze bouwwerken. Tussen al die religieuze gebouwen luieren Sadoe's, met as ingesmeerde heilige figuren. Vinden ze zelf. Ze eten één keer per dag. Aan de omvang van hun buik te zien dan wel gelijk heel veel. Hun belangrijkste dagtaak is mij ervan te overtuigen dat ik een foto van ze maak. Voor geld natuurlijk. Fotogeniek zijn ze zeker, de kinderen griezelen een beetje van ze. Ik denk vooral 'get a life'.

Op het terrein van Pashupatinath, op de oevers van de heilige Bungamatirivier, vinden lijkverbrandingen plaats. Vanuit een 4WD wordt een lijk naar de oevers gedragen, de voeten steken onder de doeken uit. Links brandt het al goed.

Aan het eind van de middag, tijdens het gouden uur, wanneer de mooiste foto's worden gemaakt, lopen we een 'processieronde' rondom Bodnath, een Tibetaanse boeddhistische tempel met veel gebedswielen. Het verschil met het boeddhisme in Cambodja, Laos en Sri Lanka is groot, zeker met de verschijningsvorm ervan. De immense witte stupa is het middelpunt van een plein dat wordt omringd door huizen. Ook hier dringt een vergelijking met Italië zich op. Ik drink een espresso op een dakterras. De robijnrode gewaden van de monniken en de veelkleurige kleding van de pelgrims brengen me terug in Azië.

De volgende middag brengen we door in Patan. Deze koningstad, hoofdzakelijk zeventiende-eeuws, maar grote delen ook ouder, is indrukwekkend. Prachtige tempels met schitterend houtsnij- en beeldhouwwerk. De kinderen vermaken zich met het zoeken naar vieze plaatjes, houtgesneden tantra-afbeeldingen. Verscholen achter een kleine deuropening ligt de golden temple, een veertiende- tot zestiende-eeuws boeddhistisch juweel. We sluiten de dag af met een bezoek aan de monkey temple, of: Swayambunath, bovenop de berg.

Een druk programma in een drukke stad. Als een oase van rust is daar echter Ting's Lounge Hotel. Het doet haar naam eer aan. Het is een soort familiehuis. Ze maken een overheerlijke flinterdunne pizza bianca met schijfjes aardappel en rozemarijn.

En nu dus het mooie, rustige Bandipur. Mijn verhaal is aangepast aan de omgeving, een beetje saai. Ik kan er ook niet meer van maken.

Nog even en dan beginnen we aan onze trekking van drie dagen, vanuit Pokhara. Voor Fien hebben we een drager, als ze het niet meer trekt kan ze zijn rug op. Hopelijk kunnen we de Annapurna zien. In Kathmandu zaten we in de smog en Bandipur is omringd door stof en rook. In de verte liggen de besneeuwde bergen. Schijnt.