Typisch - door Marc
5 februari 2013 - Don Deth, Laos
Running gag. Fien ziet altijd als eerste de wilde dieren. Koala's, dolfijnen, krokodillen, kangoeroes, cassowary's, haaien, apen, ze spot ze al van ver. Vaak zien wij pas drie dagen later ons eerste dier. Vaak zien we het dier helemaal niet.
'Ik heb een dolfijn gezien!' 'Ja, met een blauw jurkje aan, toch?' is ons standaardantwoord.
Floors laatste lettergreep gaat bij elke zin omhoog. 'Ik ga zwemmúúúún.' 'Dan ga ik me afdrogúúúún.' 'Daarna ga ik minecraftúúúún'.
Minecraft is dé game van de reis. Je bouwt een virtuele wereld en doodt hier en daar een zombie. 'Minecraft' wordt sinds ons verblijf bij Tanja en Ferry in Sydney met een Australisch-Engels accent uitgesproken, net zoals Mick dat deed.
Koen heet tegenwoordig Chico. Naar een wazige latino uit Canada die we in Sihanoukville ontmoette. Chico had een snor langs zijn mondhoeken en zou in een Tarrantinofilm niet mistaan (zijn bezigheden overigens ook niet).
Koen heeft ook een snor. Deze bestaat uit een snorhaar van anderhalve centimeter die vooruitloopt op zijn naderende puberteit. Het is zijn trots, waag er niet aan te komen.
Vanochtend hing er eten in zijn snor. Bij het verwijderen van de kruimel viel ook de snorhaar uit.
Floor heeft typische Floorhumor. Vaak zijn het woordgrappen. Meestal wordt de grap nog eens uitgelegd.
'Floor, mag ik de peper?' Na het ontvangen van een servetje: 'alsjeblieft, de paper!' 'Ja, je vroeg toch om paper?' 'Snap je hem, pap?'
'Ja hoor, schat, ik snap hem.'
Koen is een jongen. Is er iets gewelddadigs, dan wil hij elk detail weten. Hij heeft al twintig keer gevraagd hoe de beveiligers van het museum hebben geworsteld met de boef.
De jetboat in Queenstown was cool. Toen bleek dat het jaar ervoor twee mensen waren overleden tijdens de speedbootrit, was het nog cooler.
Tegelijkertijd vindt hij alles eng.
Overdag stapt Koen overal op af. Zonder problemen koopt hij in een winkel even verderop een fles water, of dingt hij af op een pakje kauwgom of een koptelefoon. Zijn Engels is hartstikke goed en hij spreekt het zonder enige schroom.
Floor koopt niets, bang om haar fortuin te zien slinken. Koen koopt alles, bang om zijn weinige geld te zien groeien, lijkt het.
Zijn laatste aanwinst is een buffelhoorn waarop je kunt blazen. Hoe kan een kind zonder.
Fien wordt de hele dag belaagd door enthousiaste Cambodjanen. Ze went er maar niet aan. Ze kruipt dicht tegen een van ons aan, haar gezicht en witte haren beschermend met haar arm.
Nederlands, Australisch, Cambodjaans, er is één taal die we allemaal spreken: 'oppa gangnamstyle!'
Het lied van deze reis.
Liefs van opa Gijs, oma Gerry en onze diertjes
Groet
Opa Jacques