Typisch - door Marc

5 februari 2013 - Don Deth, Laos

Running gag. Fien ziet altijd als eerste de wilde dieren. Koala's, dolfijnen, krokodillen, kangoeroes, cassowary's, haaien, apen, ze spot ze al van ver. Vaak zien wij pas drie dagen later ons eerste dier. Vaak zien we het dier helemaal niet.
'Ik heb een dolfijn gezien!' 'Ja, met een blauw jurkje aan, toch?' is ons standaardantwoord.

Floors laatste lettergreep gaat bij elke zin omhoog. 'Ik ga zwemmúúúún.' 'Dan ga ik me afdrogúúúún.' 'Daarna ga ik minecraftúúúún'.

Minecraft is dé game van de reis. Je bouwt een virtuele wereld en doodt hier en daar een zombie. 'Minecraft' wordt sinds ons verblijf bij Tanja en Ferry in Sydney met een Australisch-Engels accent uitgesproken, net zoals Mick dat deed.

Koen heet tegenwoordig Chico. Naar een wazige latino uit Canada die we in Sihanoukville ontmoette. Chico had een snor langs zijn mondhoeken en zou in een Tarrantinofilm niet mistaan (zijn bezigheden overigens ook niet).
Koen heeft ook een snor. Deze bestaat uit een snorhaar van anderhalve centimeter die vooruitloopt op zijn naderende puberteit. Het is zijn trots, waag er niet aan te komen.
Vanochtend hing er eten in zijn snor. Bij het verwijderen van de kruimel viel ook de snorhaar uit.

Floor heeft typische Floorhumor. Vaak zijn het woordgrappen. Meestal wordt de grap nog eens uitgelegd.
'Floor, mag ik de peper?' Na het ontvangen van een servetje: 'alsjeblieft, de paper!' 'Ja, je vroeg toch om paper?' 'Snap je hem, pap?'
'Ja hoor, schat, ik snap hem.'

Koen is een jongen. Is er iets gewelddadigs, dan wil hij elk detail weten. Hij heeft al twintig keer gevraagd hoe de beveiligers van het museum hebben geworsteld met de boef.
De jetboat in Queenstown was cool. Toen bleek dat het jaar ervoor twee mensen waren overleden tijdens de speedbootrit, was het nog cooler.
Tegelijkertijd vindt hij alles eng.

Overdag stapt Koen overal op af. Zonder problemen koopt hij in een winkel even verderop een fles water, of dingt hij af op een pakje kauwgom of een koptelefoon. Zijn Engels is hartstikke goed en hij spreekt het zonder enige schroom.

Floor koopt niets, bang om haar fortuin te zien slinken. Koen koopt alles, bang om zijn weinige geld te zien groeien, lijkt het.
Zijn laatste aanwinst is een buffelhoorn waarop je kunt blazen. Hoe kan een kind zonder.

Fien wordt de hele dag belaagd door enthousiaste Cambodjanen. Ze went er maar niet aan. Ze kruipt dicht tegen een van ons aan, haar gezicht en witte haren beschermend met haar arm.

Nederlands, Australisch, Cambodjaans, er is één taal die we allemaal spreken: 'oppa gangnamstyle!'
Het lied van deze reis.

Foto’s

4 Reacties

  1. Jacobien Vermande:
    5 februari 2013
    Hoe hilarisch om zo mijn dag te beginnen!!! Waar zijn overigens de running gags over jullie zelf?! Of mogen we daarvoor Floor, Fien en Koen warm laten lopen... Fijn om mee te genieten met jullie, x Jacobien
  2. Oma Gerry en opa Gijs:
    5 februari 2013
    Wat leuk om wat meer van jullie over Koen, Floor en Fien te lezen. Ze worden nu zo groot zonder dat wij het zelf ervaren. Het is echt ontzettend fijn dat jullie het zo naar je zin hebben, maar voor ons zal het heerlijk zijn als we jullie weer kunnen zien, spreken en een knuffel geven.

    Liefs van opa Gijs, oma Gerry en onze diertjes
  3. Oma Marianne:
    5 februari 2013
    Hi Marc, ik lees jouw verhalen altijd met veel plezier, maar van je verslag over 'Koen, Floor en Fien in den vreemde' heb ik bijzonder genoten. Komt er nog een vervolg ' Madeleine en Marc in den vreemde' ? Dat jullie enorm genieten is 100% duidelijk en ga daar vooral mee door! groetjes en liefs voor allemaal. Marianne XXXXX
  4. Oma Ria en opa Jacques:
    5 februari 2013
    Hilarisch, nou en of, en zo herkenbaar in een paar woorden beschreven, prachtig. We hoorden vanmorgen toevallig hoe Floors geldprobleem in de psychologie genoemd wordt: betaalpijn!
    Groet
    Opa Jacques